Fotografie

Welkom terug

31 augustus, 2022

Het is een tijdje rustig geweest hier, omdat ik op allerlei plannen aan het broeden was en.. VAKANTIE AAN HET VIEREN WAS! Onlangs heb ik van fotograaf Erwin Zijlstra een spoedcursus analoge fotografie gehad, waarna ik in Oostenrijk en Frankrijk los ben gegaan met het verzamelen van wat er maar op mijn pad kwam. (Vooral mooie mensen kan ik vast verklappen). Mijn vader heeft altijd analoog gefotografeerd en we hebben regelmatig samen dia’s gekeken. Dat heeft mijn liefde voor het vangen en koesteren van het moment gevoed en ik vind het super tof om nu zelf te ervaren hoe het is om na geduldig wachten de ontwikkelde foto’s op te halen. Een van de foto’s die ik mooi vind geworden vind je hieronder.

Moos en de bergen

Het gave aan analoge fotografie is voor mij dat je, wanneer je het rolletje inlevert, niet precies meer weet wat er allemaal op staat en of het resultaat net zo bijzonder is geworden als het leek toen je het door de lens bekeek. Ik merk dat ik kritischer ben geworden op wat ik vastleg, omdat de ruimte op een rolletje beperkt is en het ontwikkelen best een prijzig gebeuren kan worden als je er niet zorgvuldig mee omgaat. Elk beeld moet het waard zijn om in handen te hebben.

Tags: , ,

Diepte-interview door Hasan Kaddour

16 november, 2021

Vorige week werd ik uitgebreid geïnterviewd door dichter/journalist Hasan Kaddour van Hier in Salland. Dat hij naast journalist dichter is wordt meteen in de introductie al duidelijk, met de volgende woorden:

“Als je over haar wilt praten, word je als iemand die gaat praten over een clan van vrouwen. Verward ben je, je weet niet waar te beginnen. Je probeert te ontsnappen uit de gevangenschap van haar ogen. Wil je haar vragen naar haar poëzie, waaruit haar woorden vloeien als “godin van de fontein”. Of naar haar muziek, want ze heeft een melodieuze stem die lijkt op het geluid van brekende diamanten. Of naar haar muziekspel, haar vingers bepalen de hartslag en laten je aan de zee van verbazing zitten, spelend met de magie van haar vingers, zingend met de warmte van haar stem.”

Het is een diepte-interview geworden dat zowel mijn reis van ooit naar vandaag belicht als ruimte geeft aan mijn huidige projecten, waaronder samenwerkingen met Jeroen Hermkens en Yonga Sun, en mijn werk als poëziedocent bij De Schooldichter. HIER vind je de link naar het interview, veel lees- en luisterplezier gewenst!

Deventer bezien door een wijnglas

Tags: ,

Mist

21 oktober, 2021

Onlangs was het vroeg in de ochtend al zo mistig dat je de overkant van het water niet kon zien; je stuitte meteen op een witte muur. Toen ik langs deze boom aan de oever kwam viel mijn mond open. Het diffuse licht dat door de vochtige blaadjes scheen deed ze haast gewichtloos lijken en al die tinten groen in dat spel van licht en donker..
In het echt was het natuurlijk nog veel mooier dan op de foto. Het geheel deed me denken aan een aquarel van mijn oma, die altijd boven de deur naar de keuken hing. Het verbeeldt ons familiehuisje in Oostenrijk, dat ook nu zij er niet meer is nog door de familie wordt bezocht en verzorgd. De ontmoeting met de boom bracht me ertoe, die dag over het gegeven mist te praten met de kleuters van een school in Zutphen, want daar gaf ik die dag poëzieles voor De Schooldichter. Het resultaat van mijn lessen voor De Schooldichter is altijd een echte bundel waarin ieder kind een plek heeft. Het begin van het groepsgedicht over de mist wil ik jullie niet onthouden:

Als je nu naar buiten kijkt
zie je wolken in de straat,
wit als de vacht van een schaap,
maar dunner dan wol.
Dun als de rook van een vuur.

Tags: , , , , ,

Grondpareltje

27 november, 2018

Tijdens een wandeling in de uiterwaarden van de IJssel vond ik dit grondpareltje. Mooi he?

Tags: , , , , ,

Billentoetjes, menthol en beregende palmen

1 augustus, 2018

Goed nieuws: de tyfoon stelde weinig voor behalve een dagje regen. Het leverde een leuk beeld op, door de ramen van het strandpaviljoen waar ik noodles at. Ik ben nu in Hiroshima en het is er heet, maar fijn. Morgen mag ik piano spelen in een studio op een soort industrieterrein bij een producer die Murakami als achternaam heeft. “Ah, van de schrijver!” zei ik, maar hij had geen idee over wie ik het had. Wellicht rolt er een opname uit. Als het wat wordt zal ik dat uiteraard jullie kant op laten rollen. Heb gister een lieflijk midi keyboardje gekocht zodat ik via de laptop muziekjes kan maken tijdens het kamperen aan de kust, mocht ik daar dan zin in hebben. Misschien hang ik dan ook wel hele dagen in het water en pof ik aardappels boven een vuurtje en verwilder ik zozeer dat ik niets meer van een computer begrijp. Gister at ik een nagerecht dat weinig aan de verbeelding overliet. Tip tegen de warmte: hang een nat handdoekje om je nek eventueel met menthol water. Kus!

 

Tags: , , , , ,

Interview op RTV Oost

22 september, 2016

Spannend! Vanavond is de uitreiking van de Talentprijs Overijssel en heb ik het eerste optreden met NNENN op de popronde. Hieronder het interview met Inga Tjapkes over die prijs en over mij. Inga kan heel goed vragen stellen waardoor het een heel fijn gesprek is geworden.

#11 De lente begint

17 juni, 2016

Dit gedicht schreef ik naar aanleiding van het nieuws uit het Midden-Oosten dat we vanaf de lente te horen hebben gekregen. Ik droeg het voor bij de afsluiting van het project Kitchen on the run, een prachtig reizend initiatief dat bijeenkomsten organiseert waar vluchtelingen en bewoners van de stad waar het tijdelijk neerstrijkt met elkaar koken om elkaar beter te leren kennen. Deventer is de enige stad in Nederland waar het project dit jaar plaatsvond. Daar mogen we best trots op zijn.

——————

De lente begint

De  begint in een donkere wereld
die wij van overzee bezien.
Drones tonen steden waar grijs overheerst
in leeggeschoten straten.

Op Facebook miezert het meningen,
het draagt geen enkel antwoord aan.
Ik weet aan welke kant ik sta,
maar niet wie ik moet volgen.

Slapend raak ik diep te water,
duik ik muntjes tussen haaien,
draag ik dorpen op mijn rug;
wakker raak ik kant noch wal.

Ik wou dat de wereld een schoolklas was,
die leerde hoe je elkaar bevrijdt
van alles wat schrijnt en alles wat blijft,
ook als je vraagt of het weg wil gaan.

IMG_9119

Tags: ,

Solo reis in beeld

23 mei, 2016

De afgelopen week was ik op een solo tripje om vrienden te bezoeken en tot rust te komen. De combinatie vrienden bezoeken en tot rust komen is niet altijd een hele goede match, maar ik kwam wel opgeladen thuis met nieuwe ideeën, lichtere gedachtes en een heleboel beelden in mijn telefoon zodat ik thuis rustig terug kon zien wat ik had beleefd. Hier een impressie.

Solo trip

 

Mama

26 april, 2016

Dit is mijn moeder in zwart-wit tussen de treden van de trap van het huis van mijn broer.

Moeder

Tags: , , ,

#8 De bouw van het huis van de stad

16 april, 2016

Een paar maanden geleden werd ik door de gemeente benaderd of ik een gedicht zou willen schrijven voor de opening van het kakelverse Deventer Stadhuiskwartier. Aangezien ik het hele bouwproces vanuit mijn badkamer raam heb kunnen volgen, leek me dat tof om te doen. De foto maakte ik op een van de eerste lentedagen toen het gebouw zo goed als af was, maar de vijvers nog moesten worden aangelegd (vandaar het rood-witte lint).

Het stadhuis in de lente

 

De bouw van het huis van de stad

Toen ik in Deventer kwam wonen
met uitzicht op het fundament
van wat het huis van de stad zou heten
wist ik niet dat maandenlang
gebeuk en gebonk van mens en machine
mijn ochtendrust verstoren zou.

Vanuit mijn raam zag ik muren verrijzen.
Hoger en hoger klommen de stenen.
Reusachtige kranen bedekten de hemel;
in wanden verschenen kantelen.

Glas werd getakeld in eiken lijsten.
Door die lijsten keek ik toe
hoe meubilair in plastic hoes
onwennig de lege ruimte betrad.

Toen kwamen de mensen achter de vensters,
rustig typend in hun frame.
Ik poetste mijn tanden, ze zwaaiden naar mij;
maar kwamen zelden echt dichtbij.

In de lente ging ik kijken
binnen de muren van het fort.
Het was er gister en morgen tegelijk.
De houten rijkdom deed vergeten
in welke eeuw we leven.
Ik zou er met plezier verdwalen;
er ’s avonds stiekem blijven steken.

Ik belandde op het binnenhof
waar het volk zich heeft verenigd
in grillige zilveren lijnen;
metalen vingers in de pap.
Uitgezoomd een storm op zee;
ingezoomd een duinlandschap.

Ooit zijn slechts
de sporen van de mensen
nog aanwezig in de stad.

Tags: , , , , , , ,