Onlangs was ik te gast bij fotograaf en podcasthost Theo Urbach om te praten over mijn weg van nul tot nu en de invloed van die hele weg op mijn projecten. Het was een bijzonder fijn en gezellig gesprek aan zijn keukentafel en ik vind persoonlijk dat onze stemmen prettig klinken bij elkaar. Misschien vind jij dat ook wel. Hoe dan ook: Veel plezier ermee! Luister het HIER
Tags: De Rui, De Ruimte, deventer, interview, live, podcast, Theo Urbach
Hoera, ik kan alweer een paar noten zingen en er is een nieuwe datum voor de eindpresentatie van mijn residentie bij De Ruimte! Het gaat plaatsvinden op 10 november om 20:00 in de Bibliotheek in Deventer aan de Stromarkt 18, schrijf maar vast in je agenda :) Speciaal voor jou hierbij een voorproefje van een van de portretten die je in november terug zal zien. Het is Hans van platenzaak Bep Dylan en buiten fotogeniek is hij ook erg lief.
Helaas, de eindpresentatie van mijn week in residentie voor De Ruimte Deventer kan vanavond niet doorgaan, omdat ik ziek ben geworden. Terwijl ik vannacht koortsig snotterend in mijn tentje in het winkelpand lag besefte ik dat het ook wel weer een unieke ervaring was, die misschien nog meegenomen kan worden in een nader te bepalen nieuwe datum voor de avond. Ik hoop je daar tegen die tijd te zien. Hou vooral ook mijn Facebook en Instagram pagina in de gaten voor updates.
Ik heb nu een aantal dagen in De Ruimte gebivakkeerd. Het vindt plaats in een voormalig winkelpand in de binnenstad, om precies te zijn aan de Grote Overstraat 56. Je hebt er vanwege de dikke muren alleen bij het raam ontvangst, waardoor passanten me regelmatig ’s avonds in de etalage zien zitten typen. Soms voel ik me een tot leven gekomen etalagepop. Dan geniet ik van de vervreemdende stilte en het donker in de kale ruimte, waar naast mijn piano, wat meubels en mijn tentje achterin de ruimte niets is. Ik vind het leuk om te ervaren dat het niet helemaal de bedoeling is dat ik daar ‘woon’, zo zonder gordijnen en op een betonnen vloer. Het is alsof ik net verhuisd ben of bijna vertrek en eigenlijk klopt dat ook wel, want een week lang is dit mijn huis. Mijn voetstappen klinken hol als ik me verplaats en af en toe sist er een verwarmingsbuis, maar verder ben ik ’s avonds alleen met de stilte en mijn gedachtes. In korte tijd heb ik de ondernemers in de straat, winkel- of restauranteigenaren, mijn tijdelijke buren, beter kennen en vertrouwen ze me bijzondere verhalen en familiegeschiedenissen toe.
Ik heb inmiddels met allerlei soorten mensen gesproken over hun grote liefde, gebroken hart of verliefdheid, hoe het is om te werken bij de Kindertelefoon, hoe het is om ouder te worden, hoe het is om verraden te worden, wat het begrip diepe democratie inhoudt en hoe het is om al 32 jaar een kledingzaak te runnen. Het mooiste dat ik vandaag iemand (een heel lieve jongen van een jaar of 9) hoorde zeggen is dat liefde een soort bij is, omdat die aaibaar is, maar ook kan steken. Hij zat naast zijn vader op de bank en ik had met hen en een aantal anderen een mooi gesprek over de betekenis van vriendschap. Af en toe speelde ik een liedje voor ze als het gesprek daar aanleiding toe gaf. Inmiddels liggen er verspreid over de ruimte een heleboel volgeschreven vellen papier. Ik heb ook al aardig wat rolletjes volgeschoten en zaterdag ochtend wordt alles ontwikkeld. Ik ben zelf inmiddels ook wel benieuwd wat ik ervan ga maken. Je kunt het resultaat over twee dagen al zien, om precies te zijn aanstaande zaterdag om 20:00 in de Openbare Bibliotheek in Deventer.
In de lockdownperiode werd ik benaderd door het Deventer Vocaal Ensemble onder leiding van Elske te Lindert of ik een tekst voor hen zou willen schrijven die vervolgens op muziek zou worden gezet door hun vaste componist Hayo Boerema. De koorleden hadden er met elkaar over gepraat wat het betekende om al zo lang noodgedwongen niet samen te kunnen zingen en de woorden die vanuit deze brainstorm het meest naar boven kwamen deelden ze met mij, ter inspiratie voor mijn te schrijven tekst.
Aangezien ikzelf lange tijd in een klassiek jeugdkoor heb gezongen, -in het Enschedese Multiple Voices onder leiding van Lucy Oude Elferink-, en überhaupt zangeres ben vond ik het een mooi idee om me bezig te houden met wat zingen in essentie voor mij betekent en hoe het voelt/wat het kan betekenen om samen te zingen.
Er schoot me een herinnering te binnen van een koorreis naar San Francisco die ik als 14-jarige heb mogen ervaren: Op een zonnige dag vormden we daar op een enorm plein bij een kathedraal met de hele groep, zo’n twintig pubers, een cirkel met onze gezichten naar buiten gericht, oog in oog met de bezoekers van de kathedraal. Ik herinner me hoe mooi ik dat moment vond. We konden elkaar niet zien, maar wel horen. Samen zongen we, hoewel meerstemmig, als uit één stem en hoewel het kwetsbaar voelde -omdat je de anderen niet kon zien was het een beetje of je in je eentje zong-, voelde ik me via mijn handen en oren enorm samen, sterk en gedragen door de anderen.
Aan dit moment dacht ik terug terwijl ik me net als zo’n beetje heel Nederland, opsloot in mijn huis en me in stilte voorbereidde op de te schrijven tekst. Het resulteerde uiteindelijk in een gedicht die de titel Klankstad heeft gekregen en hieronder kun je het lezen. Hoe Klankstad door Hayo verklankt is heb ik, na veel uitstel om bekende redenen, eindelijk in het echt mogen ervaren tijdens het recente DVE concert in de Bergkerk op 1 mei. Wellicht mag de opname van het concert op een dag gedeeld worden of komt er nog een nieuwe opname, tot die tijd mag je van me aannemen dat het erg bijzonder was.
Klankstad
De lucht die ons het leven geeft
verrijken wij van binnenuit
met dat wat in ons leeft.
We openen sluizen en alles komt vrij,
herscheppen de ruimte in vreugde en pijn.
Trillende golven razen voorbij;
zo klinken wij, zo klinken wij.
Woorden en klanken versterken elkaar,
het ritme gebiedt om door te gaan.
Kristallen pilaren verlaten de grond,
de hemel licht op en wij zwellen aan:
Dit is een tijdelijk toevluchtsoord,
hier ben je veilig zolang je ons hoort.
De lucht die ons het leven geeft
verrijken wij van binnenuit.
We openen sluizen en alles komt vrij,
zo klinken wij, zo klinken wij
tot iets ons de adem beneemt.
Het is er door de drukte van de voorbereidingen niet van gekomen om er aandacht op te vestigen, maar… SUPER HOERA: Vandaag is de eerste sneak peek van het nieuwe project dat ik met dwaalgenoot en muzikale held Yonga Sun ben begonnen in de lockdown. We heten waarschijnlijk Duikvlucht. Als onderdeel van het heuse Modulation in de Helling mogen we 10 minuten synth-, piano-, beat- en stemgeweld op modulaire synthesizer liefhebbers loslaten. Ik heb me laten vertellen dat het publiek niet netjes in een stoel op veilige afstand zit, maar rondloopt op het podium om alle lampjes, knopjes en toetsen die we doen knipperen, zingen en grommen te kunnen zien. Ik ben alvast heel erg benieuwd hoe het zal zijn en kijk nu al uit naar het moment dat we meer kunnen laten zien. Tot misschien wel vanavond in Utrecht!
We hebben nog geen naam, we hebben nog geen bandfoto en we hebben nog geen bio, maar we hebben al wel flink wat uren gerepeteerd in de voor mij nog best wel nieuwe wereld van live electronica. Die wereld is voor Yonga Sun, aka Mike Lee Birds, voorheen de drummer en live electronica man van mijn voorstelling Muntjes duiken tussen haaien, een stuk minder onbekend. Onder zijn bezielende leiding heb ik sinds een tijdje mijn eigen synthesizer gekocht en iedere dag leer ik meer over het maken van sounds en het switchen tussen alle schuifjes en knoppen die het magische ding rijk is. Aanstaande zondag geven we als splinternieuw duo een sneak peek van dat waar we ongeveer een jaar geleden mee startten en waar we voorlopig nog niet mee zijn uitgeëxperimenteerd. Je vindt ons in poppodium De Helling, als onderdeel van Modulation, live electronica in intieme setting en we hebben ons laten vertellen dat het nog wel eens uitverkocht zou kunnen raken, dus wees er snel bij voor kaartjes!
Tags: De Helling, live, modulair synths, optreden, synthesizer, Tivoli, Yonga
Lieve mensen,
er komt een heleboel moois aan
en veel ervan kun je live bijwonen.
In chronologische volgorde:
3 JULI: LIVE VEILING
Henk Lammers is naast een bijzondere kunstenaar de geestelijk vader van
Paco Plumtrek, naar eigen zeggen ‘het undergroundste podium van Almelo’. Een van de eerste optredens met mijn bandje InfraRood was in Paco Plumtrek (zie foto) en vele bijzondere door Henk geïnitieerde optredens, waaronder het Liedjesmakersfestival volgden.
Onlangs hoorde ik tot mijn schrik dat Paco Plumtrek de Oude Kolkschool, hun geliefde thuis, heeft moeten verlaten en er nog geen nieuwe locatie is gevonden. Henk zou Henk niet zijn als hij geen ludieke manier zou vinden om toch een podium te blijven bieden aan de kunstenaars en artiesten die hij in de loop der jaren heeft leren kennen, zelfs zonder eigen planken. Hij bedacht de Live Veiling, een online gebeuren waarbij telkens een andere artiest op een eigen gekozen locatie in twee uur tijd een werk maakt dat in die twee uur meteen geveild wordt. De helft van de opbrengst gaat naar een nieuwe plek voor Paco, de andere helft is voor de artiest. Tot mijn vreugde vroeg Henk ook mij voor de Live Veiling en ga ik aanstaande zaterdag tussen 16:00 – 18:00 via een Facebook livestream evenement voor de bijl en onder de hamer. Wat ik precies ga maken verklap ik nog niet, maar het zal een mengvorm van poëzie en tekeningen worden, uitmondend in een object dat iedere huiskamer verrijkt. De stream zal fysiek gezien plaatsvinden op een plek waar ik super fijne herinneringen aan heb, namelijk de bovenzaal van De Nieuwe Oost in Deventer. Kijk en bied je mee?
9 JULI: IN PARADISIUM
Voor corona werd ik samen met singer-songwriter Isabelle Wolff gevraagd voor een bijzonder Euregio project met als thema ‘Het paradijs’. De vraag
was of wij ieder een lied wilden schrijven in dit thema en daarnaast eigen liedjes en covers wilden verzamelen om ten gehore te brengen zowel op een Nederlands- als een Duits podium. Wegens alle maatregelen heeft het helaas nog niet tot een optreden in Nederland geleid, maar vrijdagavond 9 juli kun je eindelijk het resultaat van onze paradijselijke gedachtegangen zien en dat op een bijzondere locatie in Duitsland, namelijk het Pop ‘n Rock museum in Gronau, vlak over de grens met Enschede. Ik zal er mijn beste mondje Duits tegenaan gooien en als ik er niet uitkom vraag ik Isabelle om hulp. Aanvang: 20:30
10 + 11 JULI: ONGESCRIPT
Onze eerste twee try-outs hebben inmiddels plaatsgevonden in het Vestzaktheater in Enschede en man, man wat was dat fijn en bijzonder om te doen. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest op een podium als tijdens de tweede Ongescript try-out en dat voor een voorstelling die in het moment met het publiek ontstaat, waar we ons aan niets vast kunnen houden, behalve aan elkaar. Wat ook bijzonder was: Straatfotograaf Jonathan Schiotling ging mee in ons avontuur door ons geruisloos meebewegend uit alle hoeken van de zaal te vangen. 10 en 11 juli mogen we weer try-outen en er zijn nog kaartjes. Laat je je verrassen?
Jiehaa, we mogen weer spelen! En gauw ook; vanaf 19 juni kun je Dorothée Loorbach en mij al in het Vestzaktheater in Enschede bezoeken. We hebben namelijk zoals ik al eerder schreef i.s.m. Theater Concordia een interactieve theatervoorstelling gemaakt, die Ongescript heet en is. Check voor alle data (19 en 20 juni en 10 en 11 juli) de website van Concordia en maak iets mee zonder script, zonder regels, zonder antwoorden, maar mét liedjes, gedichten, verhalen, grapjes en wat er zoal ter plekke met jou erbij ontstaat!
Credits
Productieleider: Marieke Schiphorst
Dramaturg: Annemarie Wenzel
Interactie-adviseur: Bianca Looijen
Persfoto’s: Annabel Jeuring
Ter gelegenheid van Dodenherdenking 2021 schreef ik mijn nieuwste lied ‘In de onderstroom’. Het is geïnspireerd door een thema waar ik al lange tijd mee bezig ben: hoe de pijn die oorlog veroorzaakt doorwerkt in volgende generaties. Het is opgenomen in MIMIK door Wim Sneller van Rocketboys en de techniek was in handen van Joep van de Pavoordt. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt. Wat ik er nog aan zou willen toevoegen is dat ik me niet zelden afvraag ten koste van wie onze vrijheid en welvaart gaan. Je zou willen dat oorlog voor alle mensen op de wereld iets is om te herdenken in plaats van dagelijks mee te maken.
Tags: 4 mei comité Deventer, deventer, dodenherdenking, In de ondestroom, Nieuw lied
