Dit jaar staat in het teken van residenties en samenwerkingen. Dat begon al in december vorig jaar, toen ik een week lang in residentie ging bij de Creatieve Community STROOM. Het gaf me de gelegenheid om ongestoord dieper in mijn liedjes te duiken. Op een van de dagen kreeg ik bezoek van muzikant en theatermaker André Manuel. Het leidde tot mooie gesprekken en ideeën en leerde me dat het prima is om meerdere dingen te doen, maar liefst in fases en niet letterlijk tegelijk, want dan raakt de focus al gauw zoek, iets wat ik regelmatig ervaar. Een ander inzicht dat de residentie me gaf was dat ik werk wil maken van het zelf kunnen opnemen van mijn demo’s. Ik sloot de week af met een bescheiden optreden in de ruimte waar ik de liedjes speelde die in de week af waren gekomen en ook een improvisatie met het aanwezige publiek.
Ik heb nu een aantal dagen in De Ruimte gebivakkeerd. Het vindt plaats in een voormalig winkelpand in de binnenstad, om precies te zijn aan de Grote Overstraat 56. Je hebt er vanwege de dikke muren alleen bij het raam ontvangst, waardoor passanten me regelmatig ’s avonds in de etalage zien zitten typen. Soms voel ik me een tot leven gekomen etalagepop. Dan geniet ik van de vervreemdende stilte en het donker in de kale ruimte, waar naast mijn piano, wat meubels en mijn tentje achterin de ruimte niets is. Ik vind het leuk om te ervaren dat het niet helemaal de bedoeling is dat ik daar ‘woon’, zo zonder gordijnen en op een betonnen vloer. Het is alsof ik net verhuisd ben of bijna vertrek en eigenlijk klopt dat ook wel, want een week lang is dit mijn huis. Mijn voetstappen klinken hol als ik me verplaats en af en toe sist er een verwarmingsbuis, maar verder ben ik ’s avonds alleen met de stilte en mijn gedachtes. In korte tijd heb ik de ondernemers in de straat, winkel- of restauranteigenaren, mijn tijdelijke buren, beter kennen en vertrouwen ze me bijzondere verhalen en familiegeschiedenissen toe.
Ik heb inmiddels met allerlei soorten mensen gesproken over hun grote liefde, gebroken hart of verliefdheid, hoe het is om te werken bij de Kindertelefoon, hoe het is om ouder te worden, hoe het is om verraden te worden, wat het begrip diepe democratie inhoudt en hoe het is om al 32 jaar een kledingzaak te runnen. Het mooiste dat ik vandaag iemand (een heel lieve jongen van een jaar of 9) hoorde zeggen is dat liefde een soort bij is, omdat die aaibaar is, maar ook kan steken. Hij zat naast zijn vader op de bank en ik had met hen en een aantal anderen een mooi gesprek over de betekenis van vriendschap. Af en toe speelde ik een liedje voor ze als het gesprek daar aanleiding toe gaf. Inmiddels liggen er verspreid over de ruimte een heleboel volgeschreven vellen papier. Ik heb ook al aardig wat rolletjes volgeschoten en zaterdag ochtend wordt alles ontwikkeld. Ik ben zelf inmiddels ook wel benieuwd wat ik ervan ga maken. Je kunt het resultaat over twee dagen al zien, om precies te zijn aanstaande zaterdag om 20:00 in de Openbare Bibliotheek in Deventer.
Hoera! Ik ben geselecteerd als een van de makers voor De Ruimte, een heel tof project van de Gemeente Deventer in samenwerking met een groot aantal culturele organisaties waaronder Theater MIMIK en de Bibliotheek. Het uitgangspunt van De Ruimte is dat twee maanden lang steeds een andere kunstenaar op de geselecteerde residentieplek een week lang aan een project werkt. Aan het einde van de week zal het project worden gepresenteerd op een passende locatie. Ik zal me een week lang opsluiten op de residentieplek om van daaruit gesprekken met voorbijgangers aan te knopen en gedichten en liedjes te schrijven geïnspireerd door de gesprekken. Ik zal de voorbijgangers ook vangen met mijn camera en het geheel gaat 24 september om 20:00 in een mini voorstelling te zien zijn in de bibliotheek. Ik heb er alvast superveel zin in!
