Gisteravond, tijdens de een-na-laatste NNENN repetitie voor onze releaseshow aanstaande vrijdag, ging er van alles mis. Zo gaat dat vaker. Dat krijg je met al die snoertjes, apparaatjes, loopjes en last-minute ideeën die vechten om voorrang. Het zorgde ervoor dat ik enorm tegen het optreden ging opzien. Ik dacht aan alle mensen die komen kijken met een verwachting en hoe ik die teleur zou stellen. Na een tijdje piekeren kwam ik erachter dat ik diep vanbinnen mensen trots wil maken. Ik wil vechten voor hun waardering en bewijzen dat ik hun vertrouwen waard ben. Dat is slopend. Het werd me duidelijk dat het niet om trots gaat; het gaat erom wat ik als mens kan geven. Vanuit mezelf, want niemand anders behuist mijn lichaam, niemand anders bezit mijn hart en niemand anders kent mijn weten. Dat wat ik voel, op het moment dat ik zing, hoort op dat moment bij me, neemt op dat moment bezit van mij. Ik hoef het niet te ontkennen of bedekken, ik hoef niets mooier voor te doen dan het is, dat zou liegen naar mezelf zijn. Ieder emotie heeft bestaansrecht en iedere emotie heeft de kans, een ander hart te raken. Het gaat niet om de woorden die je zingt; het gaat erom wat zij verbeelden. Daarom is een optreden altijd goed als ik ruimte geef aan wat er op dat moment is. Ik wil niet liegen naar mezelf, ik hoef mensen niet trots te maken; ik wil ze veel liever iets geven. Met die spirit gaan we vrijdag tegemoet. Ik kan weer zeggen dat ik er zin in heb!
Tags: deventer, inzicht, NNENNAlles
Femme fatale
5 november, 2015Toen ik nog in Enschede woonde, liep ik eens op een mooie zomerdag door Twekkelerveld. Een meisje van een jaar of 3 kwam voorbij, gezeten op een mini-jeep. Erachter kwam haar vader. Hij bestuurde de wagen en zag eruit alsof hij goed kon vechten. Er kwam een blonde vrouw met lange benen voorbij fietsen. De vader raakte afgeleid en stuurde zijn dochter pardoes tegen een boom. Sinds die dag weet ik wat femme fatale betekent.
PS: Het is goed afgelopen met het meisje. De jeep had ook niets.
Tags: boom, EnschedeNNENN – Snapshots of Eternity
4 november, 2015Met filmmaker Andres Fouché hebben we de allereerste NNENN clip gemaakt. Als nummer kozen we de titelsong van ons album: Snapshots of Eternity. Naast het feit dat het een eer was om met hem te werken, aangezien hij o.a. met De Staat en Noisia heeft gewerkt, was de samenwerking ontzettend inspirerend. We begrepen elkaars beeldentaal en wat ik daarnaast heel bijzonder vind is hoe goed hij is in het editen van het ritme van de beelden op de muziek. Tonny maakt beats met erg veel details en al die details wist hij steeds op een andere manier te illustreren zonder dat het een overkill wordt. Ik ben dan ook waanzinnig trots op het resultaat en normaliter durf ik dat nooit zo te zeggen, maar fuck it, het is gewoon zo. Gisteravond bedacht ik me dat ik het zo leuk vind om clips te maken, omdat ik dan de mogelijkheid heb om iets met acteren te doen. Als kind volgde ik theaterlessen bij mijn moeder. In NNENN komen de dingen die ik altijd al deed of altijd al wilde doen samen, keer op keer.
Tags: avontuur, clip, NNENNDeventer voordeurenproject
4 november, 2015Toen ik ongeveer een jaar geleden in Deventer kwam wonen viel het me op hoeveel zorg er hier van oudsher is besteed aan de verfraaiing van voordeuren. Af en toe fotografeerde ik er een aantal die uit het oog sprongen en geleidelijk groeide het plan om een voordeuren project te beginnen en er poëzie bij te betrekken. Het lijkt me super tof om de mensen die achter die voordeuren wonen of werken te interviewen en daar gedichten over te schrijven. Ik wil namelijk niet alleen schrijven op basis van wat ik op afstand observeer; ik houd ook erg van interactie. Bovendien: een stad wordt gevormd door haar inwoners; zij is niets zonder de mensen die haar bewonen. Dat doet me denken aan een van de gedichten die onderdeel van ons NNENN album is:
Thuis wacht er een man op mij
als licht in een verlaten stad
het schijnt, maar niemand ziet dat
Zo heb ik ook een gedicht geschreven over binnen en buiten en hoe die twee zich tot elkaar kunnen verhouden.Tot zover de bruggetjes. Het heeft even geduurd voor ik het voordeuren plan durfde toe te laten; ik had er voor mezelf alweer een kathedraal van mogelijkheden van gebouwd -van stadsroutes met gidsen die van voordeur naar voordeur gaan, een app die mensen naar random voordeuren stuurt om daar een kopje thee te komen drinken in het kader van integratie, een collage van al die voordeuren die samen de stad Deventer uitbeeldt als je uitzoomt etc.- die de stap naar verwezenlijking vrijwel altijd bemoeilijkt. Vanmorgen, op de verjaardag van mijn lieve vriendin Soraya, werd ik echter wakker met het idee, vandaag een foto van een voordeur met gekleurd glas eromheen te posten. Die foto stuurde ik haar ook, omdat ik het beeld bij haar vind passen. Hierbij de foto en binnenkort meer nieuws over het project!
#4 Rana Plaza – The True Cost
3 november, 2015Zoals ik in een eerdere post al schreef, was ik door een Fairtrade werkgroep in Deventer gevraagd om een gedicht te maken en deze voor te dragen in filmhuis De Keizer ter gelegenheid van de internationale Fairtrade week. De werkgroep zou graag van Deventer een Fairtrade gemeente maken. Het zou heel mooi zijn als dat lukt. Voor het gedicht heb ik me laten leiden door het drama in de kledingfabriek Rana Plaza dat in 2013 in Bangladesh plaatsvond. De film The True Cost die na mijn voordracht vertoond werd gaat ook in op die ramp. Hier de link naar de foto die Taslima Akhter maakte.
De foto is leidend geweest in mijn gedicht.
Rana Plaza
De dag nadat alles schudde en scheurde
muren bezweken, etages verdwenen
en stof elke meter bedekte
trof men een man en een vrouw in het puin
Haar omvattend in een stilte
die geen klank verstoren kan
behoedde hij hen voor een eenzaam eind
voor het eerst zag ik mensen zó samen
De wereld hield haar adem in
dit had niet mogen gebeuren
vingers wezen naar het westen met
zijn gewetenloze winstbejag
Er kwam het Bangladesh-akkoord
er werden regels opgesteld
om de fabrieken veiliger te maken
deze tragedie viel niet te ontkennen
maar vooral was het slechte reclame
The True Cost
27 oktober, 2015Morgen (woensdag, 28 oktober) ga ik in filmhuis De Keizer in het kader van de internationale fair trade week een gedicht voordragen, voorafgaand aan de documentaire The True Cost. “The True Cost gaat over de kleding die we dragen, over de mensen die de kleding maken en over de impact die deze industrie heeft op onze wereld.”, staat te lezen op de website van het filmhuis. Als dank voor mijn gedicht heb ik van de winkel en mede organisator van de fair trade week, De Amaranth o.a. een heerlijke wollen trui gekregen, ik heb hem sinds ik hem kreeg bijna niet uitgedaan. Over eerlijke handel gesproken.. :)
Er is een werkgroep die zich er hard voor maakt om van Deventer een Fairtrade gemeente te maken. Ik hoop dat dat lukt. Bij het maken van mijn gedicht heb ik me laten leiden door het verschrikkelijke ongeluk in kledingfabriek Rana Plaza, Bangladesh dat plaatsvond in 2013. Vooral de foto van fotografe Taslima Akhter, waarop een man en een vrouw elkaar omvatten in het puin heeft voor mij de tragedie een gezicht gegeven.
Tags: deventer, fair tradeNNENN album in elkaar zetten
19 oktober, 2015It’s a wrap; alle onderdelen voor ons album zijn binnen!
Alle zakjes, kaarten met gedichten, foto’s, stickers, cd-hoesjes, cd’s, songteksten, dankwoorden en inleidingen zijn goed aangekomen en we hebben de eerste 500 van de 1000 exemplaren van het album in elkaar gezet. Met een team van vijf man duurde dat nog tot diep in de nacht; we hebben het onszelf niet makkelijk gemaakt, maar nu zit er wel in elke cd ontzettend veel liefde en handwerk :) Hier een indruk van een van de 6 rollen cd’s.
Coaching Popsport
14 oktober, 2015Wat ik leuk vind aan lesgeven in songwriting is dat je echt een kijkje krijgt in iemands hoofd. Afgelopen zaterdag gaf ik een songwriting workshop aan een aantal bandjes die in het ontwikkelingstraject van Popsport zitten. Een van de deelnemers liet na afloop zijn blaadje liggen. Mooi hoe hij van “pen” in Amerika terecht komt.
#3 De IJssel – Overvloed
22 september, 2015Afgelopen zaterdag was het bijzondere Overvloed festival.
Dit was opgezet in het kader van het heuglijke feit dat de IJssel “af” is;
de bouwwerkzaamheden zijn klaar, tijd voor een feestje dus!
Ik had de eer, mijn nieuwe gedicht over de IJssel voor te dragen vanaf bovenin een toren vanwaar je over het festival kon uitkijken. Aan het eind liet ik papieren vliegtuigjes naar beneden zoeven waar het gedicht op stond geschreven. De vele kinderen onderaan renden erop af alsof het om pepernoten ging.
Ik hoop dat Overvloed een jaarlijkse traditie wordt.
—
De IJssel
We hebben haar taille losgemaakt
ze mag weer vrijuit ademen
ze wentelt zich om en om in zichzelf
de breedste schepen kan ze dragen
We nestelen ons in het zand
van haar weids gemaakte oevers
we kietelen haar oppervlak
met pas gelakte nagels
Oh zij, reislustig tranendal dat
eeuwen voor ons heeft overleefd
is talloze malen bezien en bezongen
een jaar is voor haar
een vluchtige droom
Geen warme huid of schaterlach
zal haar ervan weerhouden
zich over je te buigen
om jou te zuigen in haar stroom
—
Hierbij nog een foto van mijn voordracht gemaakt door Rob Kramer:
Het surreële in de werkelijkheid
15 september, 2015Ik houd enorm van het surreële in de werkelijkheid. Daarin schuilt voor mij nog een magie die ik niet vind wanneer ik de dingen voor lief neem; Wanneer ik een etalageruit enkel als een etalageruit beschouw in plaats van als bijvoorbeeld een mogelijkheid om de gebouwen en de ladder met elkaar te verenigen en zo buiten naar binnen te halen en vice versa, zoals in deze post.
Net als bij het schrijven moet ik continu verder kijken dan ik op het eerste gezicht dacht, net iets meer vragen stellen; Waarom trekt juist dit beeld mijn aandacht? Wat vind ik er eigenlijk bijzonder aan? Waar doet het me aan denken? Hoe kan ik dat wat er bijzonder aan is naar voren halen? etc.
Anyway, hier de foto
—
