Sinds mijn 11e houd ik dagboeken bij.
Die bundels binnenleven zitten al zo’n 5 jaar in een speciaal kastje, niet gestoord door iets anders dan de komst van een volgeschreven medebewoner, maar de laatste tijd heb ik de drang ze tevoorschijn te halen en me urenlang in vroegere tijden te wanen. Tijdens het lezen kom ik verloren liefdes tegen, die stuk voor stuk zo hoopvol begonnen, ruik ik opnieuw de lucht van verre landen tijdens vakanties die ik bijna was vergeten,
zie ik mezelf worstelen met onzekerheid op de Middelbare school,
lees ik over wiskunde bijles, schuifelen op de schooldisco, konijnenhokken die schoongemaakt moeten worden,
koorrepetities, mijn eerste kater, mijn reis door Scandinavië in 2012,
waarover ik een blog bijhield, oude gedichtjes en beschrijvingen van ruzies met mijn moeder.
Het herontdekken van die dagboeken geeft veel inspiratie.
Ik verbaas me erover hoe weinig ik in wezen veranderd ben sinds mijn 11e.
De komende tijd zal ik af en toe iets posten uit een van de mijn boeken onder de tag #dagboek.