Wie ben ik
20 oktober, 2014Wie ben ik
Wie ben ik volgens jou
Wat maak je uit me op
Wat krijg je van me mee
Hoe ben ik als ik drink
Wie ben ik als ik slaap
Hoe klink ik als ik schreeuw
Hoe zou je me omschrijven
als jij me uit moest leggen
aan hen die om me vragen
Hoe kwam ik op je over
toen jij me nog niet kende
toen jij nog ongebonden
door de straten paradeerde
Wat voel je als ik weg fiets
Wat schrijf je als het uitgaat
Wat zeg je als ik dood ben
Fietsrooster
11 oktober, 2014Tijdens het fietsen langs de Ijssel kwam ik een rooster tegen.
Mijn adem stokte toen ik omlaag keek.
Prinsjeskind de tweede
9 oktober, 2014Prinsjeskind de tweede
Prinsjeskind de tweede,
rijk van naam, arm van klank
loop jij met niets dan jezelf door dit dorp
te klein voor al te grote woorden
Ooit kwam de regen thuis op het gras
nu knippen vlammen door de bomen
vertrokken je leeuw
zelfs de kraaien gevlogen
eeuwige trouw bestaat niet
Ik hoor je zachte hartslag suizen
de geur van fruit was de geur van geluk
wen maar vast aan een wereld van glas
waar niets ooit nog zal zijn
zoals het vroeger was
Tafelwoorden
8 oktober, 2014Geïnspireerd op het koelkastmagneetjesgedicht heb ik allerlei woorden uitgeprint, uitgeknipt en op tafel uitgespreid.
Het is interessant om te merken dat je zo op een hele nieuwe manier met taal om kunt gaan. Je geeft in feite het toeval een kans om zich ermee te bemoeien. Dat doet me denken aan serendipiteit, het vermogen om schoonheid te zien in iets wat zich aan je openbaart op het moment dat je bezig bent iets anders te zoeken.
Optreden met Jon Shain
6 oktober, 2014Een jaar geleden was ik bij poppodium Paco Plumtrek in Almelo. Daar trad de Amerikaan Jon Shain op.
Hij vroeg aan het publiek of er behalve hem nog meer songwriters aanwezig waren. Ik stak mijn hand op en hij nodigde me uit op het podium waar ik een uur en vele liedjes later pas weer vanaf zou komen.
Die avond miste ik de trein en belandde toen met hem en Rob, zijn tourmanager en beste vriend;
-‘The only time, I get really pissed-off is when people talk bad about Jon’s music”- in het huis van de organisator,
tjokvol oude jukeboxen waar alles mintgroen en bordeauxrood geschilderd was.
Ik sliep in de oude kamer van de zoon van de organisator. Het was of ik terug in de tijd was beland,
toen ik nog bij mijn oma logeerde en ik ‘s morgens grote groene bloemen op de gordijnen zag oplichten door de eerste zonnestralen. Terug naar de avond in Almelo. Daar is het idee geboren om op een volgende Nederland-Tour van Jon
ergens samen op te treden. Dat is vandaag gebeurd en wel in de prachtige galerie van kunstenares Adrie Arendsman
die zo vriendelijk was om haar ruimte ter beschikking te stellen. Voorafgaand aan het optreden heb ik voor Jon en Rob Indisch gekookt, het was fijn om elkaar weer te zien en ze een kijkje te geven in mijn leven.
Rob heeft een blog bijgehouden van Jon’s Nederland-tour en vanavond is er ook in voorgekomen.
Ik beschouw het artikel deels als mijn eerste Amerikaanse recensie.
Avontuur in Keulen
20 augustus, 2014Samen met Soraya ben ik een week naar Duitsland geweest.
Het regende eigenlijk de hele tijd, maar dat maakte ons niet uit.
We besloten te couchsurfen in Keulen. Een meisje reageerde vrijwel direct op onze oproep voor een slaapplaats.
Ze schreef ons dat we meteen wel drie dagen mochten blijven. Dus gingen we op weg. Veel over haar wisten we niet,
behalve dat ze van gezond eten hield. Dat klonk ons wel goed in de oren, omdat we al een week lang veganistisch aten en eigenlijk over niets anders dan voedsel praatten. Bij aankomst leek het adres niet te bestaan.
We belden haar nummer en kregen een jongen aan de lijn, die zei dat hij haar vriendje was.
Hij zei dat hij eraan zou komen om ons naar het goede adres te leiden. En inderdaad:
Na een tijdje kwam een ietwat ongelukkig kijkende jongen met lange dreadlocks ons tegemoet lopen.
Per auto volgden we hem, langs grauwe gebouwen in een soort industriegebied.
Op een gegeven moment werd het bebost en zagen we overal graffiti op de muren.
Het begon te schemeren en ik voelde niet helemaal op mijn gemak, maar de gedachte
aan het feit dat we wel voor hetere vuren hadden gestaan (eens belandden we op een verlaten snelweg bij Berlijn
in de auto van een Israëlische zakenman die 180 km p/u reed, zijn kachel op standje nucleair had staan
en ons vertelde over alle SM feestjes die hij had bezocht, ons daarbij nogal veelbetekenend aankijkend,
waarop ik maar vroeg wat zijn lievelingsdier was) die gedachte dus, hield me rustig.
Terug naar Keulen.
“Hier is het”, wees hij naar een soort poort bij modder.
We stapten uit en liepen behoedzaam mee. We konden onze ogen niet geloven bij wat we toen zagen:
Een verzameling wagens met door de ramen kleine lichtjes, mensen bij een groot vuur, overal fietsen,
stukken hout, lege flessen, etalagepoppen en gereedschap.
We waren in een woonwagenkamp beland. Struikelend over honden en rondslingerende kinderen volgden we hem.
“Dit is onze gastenwagen” zei hij en wees op een van de houten wagens. “Hier is een kaars,
stroom hebben we helaas niet, er ligt een matras en jullie hebben zelf slaapzakken toch?”
We waren nogal overdonderd, maar ook onder de indruk en nieuwsgierig. Wat volgde
na een verrassend goede nacht slaap waren drie onvergetelijke dagen waarin ik alles wat ik dacht te weten over wonen opnieuw onder de loep heb genomen.
