Het zijn mooie, lange dagen waarin we met vrouw, man en macht bouwen, bouwen en bouwen aan de voorstelling. Vandaag heeft filmmaker Elise voor het eerst onze schetsen op de muur van de oefenruimte van Metropool geprojecteerd om te zien hoe die ‘in het echt’ werken bij de liedjes. We hebben er de afgelopen tijd hard aan gewerkt en dat is reuze inspirerend geweest. Gelukkig zijn we nog lang niet klaar. We projecteerden de beelden op een laken dat nog van de moeder van mijn oma is geweest. Het was best moeilijk om tijdens het spelen niet afgeleid te raken van de donkere wolkenflarden, kleurrijke doolhoven en lichtgevende insecten die tijdens de repetitie voorbij dreven of kropen. Yonga en Vasko hadden nieuwe gitaarpedalen en synthesizers mee en de totaalsound krijgt steeds meer vorm. We groeien naar elkaar toe en soms voelt het alsof ik met mijn ogen open droom als ik repeteer. Ik voel me zo gezegend dat ik dit mag doen, dat er zoveel mensen zijn die me steunen en met me willen meedoen en dat ik het resultaat binnenkort ook nog eens met jullie mag delen. Volgens Sanne van Theater Bouwkunde gaat het hard met de kaartverkoop van de première van Muntjes duiken tussen haaien, dus als je erbij wilt zijn raad ik je aan om niet te lang te wachten. Liefs en tot gauw!
