Sinds oktober 2014 zijn we met NNENN aan het repeteren bij Productiehuis Oost-Nederland.
Hierbij een fotoserie van wat er zoal gebeurt tijdens die repetities:
Het maken van een eerste logo van dominosteentjes
Schrijven tussen de foto’s
Nieuwe beats en sounds maken
Bonen eten
Synthesizers pimpen
Uitgeput raken
Vanmorgen heb ik met verkleumde vingers foto’s gemaakt van een fietstocht naar het Havenkwartier in Deventer.
Ik kwam van een oud oversteekbord
via een baby met konijnenoren
langs een kleurige luidsprekerpaal
en een hulpmiddel voor mensen zoals ik
uit bij het idyllische beeld van spiegelende woonboten.
Tags: avontuur, fiets, reizen, serie, spiegeling
Vandaag hebben we met NNENN een hele bijzondere fotoshoot met fotograaf Menno van der Meulen gehad. We zijn onder de indruk van het resultaat. Op het station van Deventer maakte ik een foto van Tonny, zijn koffie, een arm die in zijn neus graait en een verdwaasde man op de achtergrond.
Tonny, koffie, man en arm in neus
In Deventer vond ik een croissantstruik. Ik heb het niet geproefd; hij leek me nog niet rijp.
Net moest ik bellen naar een bedrijf om een afspraak te maken voor het ophalen van mijn geiser, omdat mijn woning binnenkort gesloopt wordt. De vrouw die ik aan de lijn kreeg was vriendelijk en nieuwsgierig.
“Je woont anti-kraak dus en moet over 6 dagen je huis uit.”, constateerde ze. “Waar ga je hierna dan naartoe?” Ik antwoordde dat ik nog geen idee heb. “Oh jeetje”, klonk het. Toen ik haar vertelde dat ik ondanks alles vertrouwen heb dat ik iets zal vinden, zei ze:
“Misschien zie ik je nog eens in een kasteel en denk ik: dat wil ik ook wel!”.
Afgelopen vrijdag avond had ik een probleem. Een Groot Probleem.
Ik had namelijk geen vervoer naar het optreden in LUX, Nijmegen de volgende dag en de piano de trein in sjouwen is geen optie; daar is hij te groot voor.
Na een kort moment van radeloosheid kreeg ik een ingeving; ‘Waarom’, dacht ik, ‘stop ik de piano niet in mijn loop station?’. ‘En waarom laat ik niet eens wat improvisatie toe op het podium?’ Zo gezegd, zo gedaan. Nachtwerk werd het. Gewapend met mijn zingende zaag, loopstation en een leeg schrift nam ik de volgende dag de trein naar Nijmegen. Onderweg schreef ik over de recente inbraak in mijn huis en mijn lievelingsfilm The Science of Sleep. Tijdens de soundcheck probeerde ik de teksten op de muziek in mijn loop station en het klikte wonder boven wonder in elkaar. Het heeft tot een prachtige recensie van Rob Comans geleid, waarin onder andere: “Ter Stege’s teksten … klinken alsof een oude ziel is neergedaald in haar jonge lichaam.” te lezen valt. De komende tijd zal ik mijn loop station vaker gebruiken, dit smaakt naar meer.
Ruim een jaar geleden ben ik samen met producer en sounddesigner Tonny Nobel begonnen aan een muzikaal avontuur dat de naam NNENN draagt. NNENN is een intuïtieve mengvorm van elektronische- met akoestische muziek en poëzie die tot uiting komt in snapshot liedjes en hypnotiserende soundscapes. Improvisatie en ruimte voor het experiment staan centraal in onze werkwijze, zowel in de studio als live. Na een eerste sessie waarin we overdonderd raakten van de muziek die tussen onze werelden ontstond, besloten we dat we op een dag zouden toeren door Azië.
Zover is het nog niet, maar vandaag zijn we wel voor het eerst live te zien als onderdeel
van het Moderne Dans festival Moving Futures in Arnhem. Het bijgevoegde plaatje is gemaakt van dominosteentjes tijdens een van onze repetitieweekenden bij Productiehuis Oost-Nederland in Deventer.
04-11-2013
09:00
Ik zit in de trein. Het is er druk. Achter me zit een interessante man.
Dat zag ik op het perron al. Ik zou hem een briefje willen geven met:
“Meneer, u ziet er bijzonder interessant uit zonder dat ik daar iets geks mee bedoel” erop, maar ik doe het niet.
Sinds mijn 11e houd ik dagboeken bij.
Die bundels binnenleven zitten al zo’n 5 jaar in een speciaal kastje, niet gestoord door iets anders dan de komst van een volgeschreven medebewoner, maar de laatste tijd heb ik de drang ze tevoorschijn te halen en me urenlang in vroegere tijden te wanen. Tijdens het lezen kom ik verloren liefdes tegen, die stuk voor stuk zo hoopvol begonnen, ruik ik opnieuw de lucht van verre landen tijdens vakanties die ik bijna was vergeten,
zie ik mezelf worstelen met onzekerheid op de Middelbare school,
lees ik over wiskunde bijles, schuifelen op de schooldisco, konijnenhokken die schoongemaakt moeten worden,
koorrepetities, mijn eerste kater, mijn reis door Scandinavië in 2012,
waarover ik een blog bijhield, oude gedichtjes en beschrijvingen van ruzies met mijn moeder.
Het herontdekken van die dagboeken geeft veel inspiratie.
Ik verbaas me erover hoe weinig ik in wezen veranderd ben sinds mijn 11e.
De komende tijd zal ik af en toe iets posten uit een van de mijn boeken onder de tag #dagboek.
Een van mijn liedjes, in 2012 opgenomen door Peter Schoof van RTV Oost.
Het was onderdeel van de concertserie Mooie Liedjes, georganiseerd door Jaap Roggeveen.
