Poëzie

Klankstad verklankt

20 mei, 2022

In de lockdownperiode werd ik benaderd door het Deventer Vocaal Ensemble onder leiding van Elske te Lindert of ik een tekst voor hen zou willen schrijven die vervolgens op muziek zou worden gezet door hun vaste componist Hayo Boerema. De koorleden hadden er met elkaar over gepraat wat het betekende om al zo lang noodgedwongen niet samen te kunnen zingen en de woorden die vanuit deze brainstorm het meest naar boven kwamen deelden ze met mij, ter inspiratie voor mijn te schrijven tekst.

Aangezien ikzelf lange tijd in een klassiek jeugdkoor heb gezongen, -in het Enschedese Multiple Voices onder leiding van Lucy Oude Elferink-, en überhaupt zangeres ben vond ik het een mooi idee om me bezig te houden met wat zingen in essentie voor mij betekent en hoe het voelt/wat het kan betekenen om samen te zingen.

Er schoot me een herinnering te binnen van een koorreis naar San Francisco die ik als 14-jarige heb mogen ervaren: Op een zonnige dag vormden we daar op een enorm plein bij een kathedraal met de hele groep, zo’n twintig pubers, een cirkel met onze gezichten naar buiten gericht, oog in oog met de bezoekers van de kathedraal. Ik herinner me hoe mooi ik dat moment vond. We konden elkaar niet zien, maar wel horen. Samen zongen we, hoewel meerstemmig, als uit één stem en hoewel het kwetsbaar voelde -omdat je de anderen niet kon zien was het een beetje of je in je eentje zong-, voelde ik me via mijn handen en oren enorm samen, sterk en gedragen door de anderen.

Aan dit moment dacht ik terug terwijl ik me net als zo’n beetje heel Nederland, opsloot in mijn huis en me in stilte voorbereidde op de te schrijven tekst. Het resulteerde uiteindelijk in een gedicht die de titel Klankstad heeft gekregen en hieronder kun je het lezen. Hoe Klankstad door Hayo verklankt is heb ik, na veel uitstel om bekende redenen, eindelijk in het echt mogen ervaren tijdens het recente DVE concert in de Bergkerk op 1 mei. Wellicht mag de opname van het concert op een dag gedeeld worden of komt er nog een nieuwe opname, tot die tijd mag je van me aannemen dat het erg bijzonder was.

Klankstad

De lucht die ons het leven geeft
verrijken wij van binnenuit
met dat wat in ons leeft.
We openen sluizen en alles komt vrij,
herscheppen de ruimte in vreugde en pijn.

Trillende golven razen voorbij;
zo klinken wij, zo klinken wij.

Woorden en klanken versterken elkaar,
het ritme gebiedt om door te gaan.
Kristallen pilaren verlaten de grond,
de hemel licht op en wij zwellen aan:

Dit is een tijdelijk toevluchtsoord,
hier ben je veilig zolang je ons hoort.

De lucht die ons het leven geeft
verrijken wij van binnenuit.
We openen sluizen en alles komt vrij,
zo klinken wij, zo klinken wij
tot iets ons de adem beneemt.

Fotograaf: Jacob Kroezen
Tags: ,

Mist

21 oktober, 2021

Onlangs was het vroeg in de ochtend al zo mistig dat je de overkant van het water niet kon zien; je stuitte meteen op een witte muur. Toen ik langs deze boom aan de oever kwam viel mijn mond open. Het diffuse licht dat door de vochtige blaadjes scheen deed ze haast gewichtloos lijken en al die tinten groen in dat spel van licht en donker..
In het echt was het natuurlijk nog veel mooier dan op de foto. Het geheel deed me denken aan een aquarel van mijn oma, die altijd boven de deur naar de keuken hing. Het verbeeldt ons familiehuisje in Oostenrijk, dat ook nu zij er niet meer is nog door de familie wordt bezocht en verzorgd. De ontmoeting met de boom bracht me ertoe, die dag over het gegeven mist te praten met de kleuters van een school in Zutphen, want daar gaf ik die dag poëzieles voor De Schooldichter. Het resultaat van mijn lessen voor De Schooldichter is altijd een echte bundel waarin ieder kind een plek heeft. Het begin van het groepsgedicht over de mist wil ik jullie niet onthouden:

Als je nu naar buiten kijkt
zie je wolken in de straat,
wit als de vacht van een schaap,
maar dunner dan wol.
Dun als de rook van een vuur.

Tags: , , , , ,

Optreden in de Avondklokshow

30 januari, 2021

Met dank aan Oscar Kocken is er voor deze barre tijden waarin we aan huis gekluisterd zitten een heuse online Avondklokshow mét gebarentolk! Tot mijn vreugde vroeg hij me om op te treden in de tweede editie van deze show. Vanaf 38:32 kom ik voorbij met een liedje van Janis Ian, een droom over verkleed als letter de stad in gaan en een gedicht over het dansen missen. Veel plezier!

Tags: , ,

#17 Lessen van Geert Groote

20 september, 2017

3 september vond de feestelijke onthulling plaats van twee bronzen beelden door beeldhouwer Karoly Szekeres met een gedicht van mij erbij. Het gedicht is -supercool!- gehakt in steen onderdeel geworden van de bestrating voor het Geert Groote Museum aan het Lamme van Dieseplein in Deventer.

Hoe dit zo?
In 2011 vatte Stichting Beeld Geert Groote het plan op om een standbeeld te laten maken ter ere van Geert Groote, ‘de grootste Deventenaar ooit’ en grondlegger van de Moderne Devotie. Er moest ook een gedicht bij, vonden ze. Ze zijn na een heel selectieproces uitgekomen bij beeldhouwer Karoly Szekeres en ondergetekende. Het beeld werd twee beelden; twee volgelingen van Geert Groote. Het gedicht dat ik schreef is officieel mijn laatste gedicht van mijn stadsdichters periode. Ik heb me laten inspireren door alles wat ik te weten kwam over Geert Groote en ik heb de kern van zijn leer proberen te vertalen naar iets wat ook in deze tijd toepasselijk is. Hieronder het gedicht.
De foto’s zijn gemaakt door Roely Oldenhuis.
—––––––––––––––––––––––———-––––––––––

Lessen van Geert Groote

Schrijf en spreek in klare taal
Leef je eigen regels na
Wees een brug die beide oevers
met elkaar verzoenen kan
Zoek hoe ver je blik kan reiken
Weiger weg te kijken

#16 Deventer in beeld

9 augustus, 2017

Met dank aan Erna Lammers van De Stentor Deventer is mijn slotgedicht getiteld Deventer, dat ik tijdens de officiële overdracht van het Deventer Dichterschap voordroeg op Het Tuinfeest, als filmpje verschenen. Mét ondertiteling! Dan kun je het nog even rustig terug luisteren en zien. Deventer, bedankt voor de twee pracht jaren. Wibo, heel veel succes en plezier de komende tijd!

#16 Deventer

6 augustus, 2017

Gister droeg ik tijdens Het Tuinfeest alweer het stokje over aan mijn opvolger Wibo Kosters. Hierbij mijn slotgedicht. Het was een eer om stadsdichter van Deventer te mogen zijn en ik heb genoten van alles wat op mijn pad kwam. Op 10 oktober presenteer ik in Theater Bouwkunde mijn bundel met (stads)gedichten, songteksten en een solo EP. Tot dan!

Deventer

Je was de liefste onbekende
in gedroomd vakantieland,
bezaaid met zonnige boetiekjes
waar de kerkklok trage uren slaat.

Ik heb gedanst op al je pleinen,
tastte je straten en je steegjes af.
Ik baadde pootje in de levensader
die jou ooit bestaansrecht gaf.

Je gaf je mensen aan me prijs
zodat ik jou kon lezen.
Ik sprak verdwaalden en verdwaasden,
bezielden en verweesden,
en trof de dwarse denkers
uit je sprekende verleden.

Soms werd je me teveel,
dan klonk mijn lofzang als een noodkreet:
Hoe van al die losse schakels
pure chocola te maken?

Je bent de kleuters met de skelters op de Brink,
de menigte die samenkomt in tijd van rouw,
de hoer die kalmpjes rookt in haar portaal,
de man in pak met paling voor zijn vrouw.

Je bent de kerk die veel te groot is voor zijn rol,
de IJsselstroom die schitterend door het landschap voert,
de geur van koek die ‘s morgens in de lucht hangt;
en ik, je aangenomen kind, niet langer een toerist.

Als ik moegepraat en uitgestreden
van mijn trip door opgefokte steden
bij je thuiskom,
staan je huizen aan de Wellekade
als ouders aan de eindstreep, klaar
om mij naar bed te dragen.

Geert Groote project met beeldhouwer Karoly Szekeres

1 mei, 2017

Vorige week stond ik samen met beeldhouwer Karoly Szekeres in De Stentor vanwege een project rondom Geert Groote waarvoor Karoly iets heeft gemaakt en ik iets heb geschreven. Lees er hieronder alles over. In september is de onthulling, ik verklap nog even niets. Dank aan Bert Felix voor het artikel en Ronald Hissink voor de foto’s!

Tags: , , , ,

# 15 Ware Rijkdom

27 april, 2017

Voor Lintjesregen 2017 liet ik me inspireren door het begrip “Rijkdom”. Juist in onze maatschappij die in grote mate wordt beheerst door individualisme zijn mensen die zich belangeloos inzetten voor een ander zo belangrijk.
—–

Ware rijkdom

Wonend in een gouden stad
langs water dat knipoogt naar de zon
flaneren wij, gehuld in brons
langs de betonnen boulevard.

Samen voor ons eigen
laten we ons leiden
door wat we bij de ander zien:

een groter huis, een diepere tuin
een wittere lach, een eigen jacht;
nog voor we het ene hebben volbracht
lonkt er al een ander doel.

Misschien is ware rijkdom dat,
wat je in dit eeuwig eindige
woelig bloeiende leven
voor een ander kunt betekenen.

Tags: ,

Met Borboleta in Concordia

16 april, 2017

Optreden met Andre Kerver en zijn Borboleta Music gister in Concordia Film Theater Beeldende Kunst was heel bijzonder! Er werden spannende improvisaties om- en rond mijn liedjes en gedichten geweven, wat ervoor zorgde dat de woorden en de muziek in een heel nieuw perspectief kwamen te staan. Erg inspirerend. Op de achtergrond zag je foto’s geprojecteerd die ik overal en nergens heb gemaakt. Sommige foto’s zijn gemaakt in Deventer waardoor Deventer even op bezoek kon komen in Enschede. Er was ook een kwarteleitjes bingo geleid door Paul Abels. Degene met het winnende nummer won een huiskamerconcert van André. Andre Kerver, Yonga Sun, Christoph Mac-Carty en Uli Wentzlaff-Eggebert ontzettend bedankt voor het fijne samenspel! Foto: Marion Gerverdinck

Tags: , , ,

Gedicht Palmyra in Arabisch vertaald!

27 maart, 2017

Bijzonder nieuws: Op initiatief van Cora Smelik is mijn gedicht over Palmyra in het Arabisch vertaald. Dat is gedaan door Ferida Jawad. Nu kunnen de Syrische mensen die bij de voordracht in de synagoge waren het gedicht ook in een taal die dichter bij ze ligt dan het Nederlands lezen. Cora en Ferida, ontzettend bedankt!

Tags: , , ,