Alles

Konijnen

15 maart, 2015

Lange tijd heb ik konijnen gehad. Ik was nogal gek op die dieren (nog steeds eigenlijk) en vond het leuk ze gerust te stellen of te leren traplopen. Ik had een lijst van wel 200 mogelijke namen voor ze bedacht (allen Engels en rijmend op -y) en leek vanwege mijn hazentanden die later vakkundig zijn weggewerkt door een indrukwekkend arsenaal aan beugels ook wel een beetje een soortgenoot. Op de basisschool deed ik talloze keren mijn spreekbeurt over konijnen en nam ik de mijne mee naar school.
Toen dat niet meer mocht, bedacht ik om het over knaagdieren te doen (met in de glanzende hoofdrol het konijn) en nam ik ze alsnog mee. Soms gingen we met het hele gezin op vakantie naar Oostenrijk en moesten er thuis mensen op ze passen. Het was altijd een heel gedoe om die mensen te vinden en ik hield niet zelden mijn hart vast bij de gedachte aan wat er mis zou kunnen gaan als ik er niet was. Ik hoopte dat de verzorgers lief zouden zijn voor mijn beestjes en ze niet per ongeluk zouden laten ontsnappen, verpletten of traumatiseren. Het is gelukkig altijd goed gegaan.
Tijdens het songwriten voor een nieuw liedje
kwam ik een handleiding tegen die ik had opgesteld voor plaatsvervangende verzorgers als wij dus op vakantie waren.
Heel grappig om terug te lezen hoe serieus en gedetailleerd ik dat destijds allemaal heb opgeschreven, ik word al moe als ik me voorstel, een van die verzorgers te zijn:

Handleiding konijnen
Aan de mensen die voor onze konijnen willen zorgen.

Kennismaking
Even voorstellen: We hebben drie konijnen, genaamd Bunny, Jumpy en Kiddy.
Kiddy is het zoontje van Bunny en Jumpy is haar zus. Jumpy zit in het blauwe hok, Kiddy, de kleinste bruine, zit in het houten hok en Bunny, een wit-lichtbruine, de moeder van Kiddy, zit in het witte hok met ‘tralies’.

Behoeftes konijnen
Bunny, Jumpy en Kiddy hebben elke dag schoon water in hun waterbakje en voer in hun voerbakje nodig.
Naast het blauwe hok staat een blauwe kraan, daaruit kan het water gehaald worden.
Het voerblik zit een rood blik met een drankflesafbeelding erop. Mocht het voer op zijn, dan is er nog genoeg voer ook op het hok, maar links, in plastic. De hoeveelheid voer is 1 handje vol. Zo op zijn tijd een beetje appel, wat wortel of oud brood
vinden zij ook erg lekker, maar het hoeft niet. We hadden gedacht dat, om jullie wat werk te besparen, (normaal doen we het elke week) om de 10 dagen de hokken worden verschoond.
Hokken verschonen houdt in:
Eerst met het witte stoffer en blik op het blauwe hok al het oude zaagsel en stro eruit
en in de groene afvalcontainer gooien, en dan bijvullen met zaagsel en stro uit de pakken links onder het witte tralies-hok.
Op zich hoeft de rechterkant van het blauwe hok niet verschoond te worden, hier poept Jumpy niet.
Dat is net als onder het houten overkappinkje van Bunny, in het witte hok, daaronder hoeft ook niet verschoond te worden,
alleen in het stuk dat direct onder het tralies zit (dus alleen de rechterkant) en -wat een verrassing- ook bij Kiddy hoeft alleen de rechterkant van het hok gedaan te worden (tot het poortje), het linker kleine stukje is namelijk ook het slaaphok waar Kiddy niet poept. De tijd dat de konijnen per dag eten krijgen is niet heel stipt, maar een klein beetje regelmaat vinden ze wel fijn.

Verdeling verzorging konijnen:
De eerste 2 weken worden de konijnen verzorgt door Bart en Martine, dit is van maandag 24 juli tot en met zondag 6 augustus
Woensdag 2 augustus is de dag voor het hokken schoonmaken. In de week na 6 augustus, (van maandag 7 augustus tot en met zondag 13 augustus) verzorgt Els van de hoek de konijnen.Zaterdag 12 augustus worden de hokken verschoond door buurvrouw Els. De week na 13 augustus, (van maandag 14 augustus tot en met zondag 21 augustus) verzorgen Gerrie en Gwen de konijnen,
zij hoeven de hokken niet schoon te maken, tenzij ze dit graag willen, dan hebben we er niks op tegen.
Als ze het zouden doen, zou het op zaterdag 19 augustus kunnen gebeuren.
Maandag 21 augustus komen wij weer terug van vakantie en kunnen jullie weer rustig verder zonder konijnen.

We zijn erg blij dat jullie dit voor ons willen doen en we hopen dat de konijnen een beetje lief zijn.

Groetjes van:

Marion, Henk, Sybren en Johanneke

Tags: , , ,

Schrijven voor NNENN

7 maart, 2015

Vanavond ben ik druk met een nieuw NNENN liedje dat All Right gaat heten.
In de coupletten zing ik vanuit mezelf en in de refreinen zing ik mezelf toe.
Ik voel me nu een klein beetje schizofreen.

Een van de zinnen is:
“It’s easy to drown when your limbs aren’t moving.”
Het is als zelfspot op het eerste couplet bedoeld
waarin ik zing:
“I’m cursing the sleep that keeps me at distance,
feel threatened by walls that try to embrace me.”
Ik ga het zo maar eens op muziek proberen :)

Songwriting

Tags: ,

Mannen versus vrouwen

3 maart, 2015

In de bieb viel mijn oog op een bundel columns van Daphne Deckers.
Ik weet vrij weinig over haar, behalve dat ze met een tennisser is getrouwd
en behoorlijk stralend kan lachen. De bundel heeft als titel: “Manlief”.
Het viel me op dat er veel in stond waarmee ik me niet kon identificeren;
het beeld dat zij van mannen schetst lijkt in elk geval niet op hoe ik ze ervaar.
Ondanks dat zette het me aan het denken over mijn visie op het verschil tussen mannen en vrouwen.

Terwijl ik zag hoe rook opsteeg uit Tonny’s sigaret, dacht ik terug aan de keer dat ik over wierook schreef, na het een kwartier lang te hebben geobserveerd. Ik kwam toen tot de conclusie dat de aanblik ervan me doet denken aan dansende vrouwen, wiens zilveren gewaden opbollen als zijden zomerjurken in de lentewind. Toen ik dacht aan dansende vrouwen, dacht ik ook aan dansende mannen,
waarna ik het verschil daartussen probeerde te formuleren.
Ik sprak het als een soort gedicht in op mijn telefoon, hier een schets:

—-

mannen lopen alsof ze torens beklimmen
vrouwen alsof ze springen van steen naar steen
mannen lopen als auto’s in de file
vrouwen als skiërs op de piste

mannen dansen als takken in de wind
vrouwen als zeewier onder water
mannen dansen als ruitenwissers
vrouwen als druppels langs het raam
mannen dansen als ballen die van de trap vallen
vrouwen als vissen op de vlucht

mannen lachen als echo’s in de Alpen
vrouwen als bergwind langs de bloemen
mannen huilen als het brullen van een leeuw
vrouwen als een deur die wordt geopend

mannen schreeuwen als donder in de hemel
vrouwen als brekend glas
mannen vechten met het ruisen van hun bloed
vrouwen met nagels in je vlees

wanneer ze slapen
slapen mannen als honden
en vrouwen als vogels

Tags: , ,

Op de cover van het Cultuurmagazine

6 februari, 2015

Een tijdje geleden werd ik tot mijn grote verrassing door provincie Overijssel benaderd of ik op de cover wilde staan van hun Cultuurmagazine. Ze hadden van mijn gedichten en liedjes gehoord en waren daar enthousiast over.
Ze koppelden me aan de bijzondere fotografe Femke Teussink die me goud schminkte,
zodat ik er uit zou zien als een levend Oscar beeldje en Tadaah hieronder het resultaat:

cover

 

Johanneke Goud

Tags:

Vogelschutting

11 januari, 2015

Mijn vader is meubelmaker.
Als kind bouwde ik torens van zijn blokken en
sliep ik in een bed van zijn hand. Mijn ouders eten nog steeds aan een grote tafel
bestaande uit oude balken van hun vorige keuken.
Hout is fijn. Het ruikt lekker, je kan er van alles mee maken en het doet ook nog eens je kachel branden.
Soms verstoppen zich er vogels in, zoals vandaag.

Schuttingvogel

Tags:

Optreden zonder zichtbare piano

18 november, 2014

Afgelopen vrijdag avond had ik een probleem. Een Groot Probleem.
Ik had namelijk geen vervoer naar het optreden in LUX, Nijmegen de volgende dag en de piano de trein in sjouwen is geen optie; daar is hij te groot voor.
Na een kort moment van radeloosheid kreeg ik een ingeving; ‘Waarom’, dacht ik, ‘stop ik de piano niet in mijn loop station?’. ‘En waarom laat ik niet eens wat improvisatie toe op het podium?’ Zo gezegd, zo gedaan. Nachtwerk werd het. Gewapend met mijn zingende zaag, loopstation en een leeg schrift nam ik de volgende dag de trein naar Nijmegen. Onderweg schreef ik over de recente inbraak in mijn huis en mijn lievelingsfilm The Science of Sleep. Tijdens de soundcheck probeerde ik de teksten op de muziek in mijn loop station en het klikte wonder boven wonder in elkaar. Het heeft tot een prachtige recensie van Rob Comans geleid, waarin onder andere: “Ter Stege’s teksten … klinken alsof een oude ziel is neergedaald in haar jonge lichaam.” te lezen valt. De komende tijd zal ik mijn loop station vaker gebruiken, dit smaakt naar meer.

Tags: ,

NNENN

8 november, 2014

Ruim een jaar geleden ben ik samen met producer en sounddesigner Tonny Nobel begonnen aan een muzikaal avontuur dat de naam NNENN draagt. NNENN is een intuïtieve mengvorm van elektronische- met akoestische muziek en poëzie die tot uiting komt in snapshot liedjes en hypnotiserende soundscapes. Improvisatie en ruimte voor het experiment staan centraal in onze werkwijze, zowel in de studio als live. Na een eerste sessie waarin we overdonderd raakten van de muziek die tussen onze werelden ontstond, besloten we dat we op een dag zouden toeren door Azië.
Zover is het nog niet, maar vandaag zijn we wel voor het eerst live te zien als onderdeel
van het Moderne Dans festival Moving Futures in Arnhem. Het bijgevoegde plaatje is gemaakt van dominosteentjes tijdens een van onze repetitieweekenden bij Productiehuis Oost-Nederland in Deventer.

Logo Hout

Tags: , , ,

Dagboek

8 november, 2014

Sinds mijn 11e houd ik dagboeken bij.
Die bundels binnenleven zitten al zo’n 5 jaar in een speciaal kastje, niet gestoord door iets anders dan de komst van een volgeschreven medebewoner, maar de laatste tijd heb ik de drang ze tevoorschijn te halen en me urenlang in vroegere tijden te wanen. Tijdens het lezen kom ik verloren liefdes tegen, die stuk voor stuk zo hoopvol begonnen, ruik ik opnieuw de lucht van verre landen tijdens vakanties die ik bijna was vergeten,
zie ik mezelf worstelen met onzekerheid op de Middelbare school,
lees ik over wiskunde bijles, schuifelen op de schooldisco, konijnenhokken die schoongemaakt moeten worden,
koorrepetities, mijn eerste kater, mijn reis door Scandinavië in 2012,
waarover ik een blog bijhield, oude gedichtjes en beschrijvingen van ruzies met mijn moeder.
Het herontdekken van die dagboeken geeft veel inspiratie.
Ik verbaas me erover hoe weinig ik in wezen veranderd ben sinds mijn 11e.
De komende tijd zal ik af en toe iets posten uit een van de mijn boeken onder de tag #dagboek.

Tags: ,

Allen Toussaint

3 november, 2014

Vanavond heb ik voor het eerst van mijn leven muziek van Allen Toussaint gehoord. Er speelde een film in mijn hoofd toen ik mijn ogen erbij sloot. De film verbond mijn zintuigen. Ik zal het zo goed mogelijk proberen te omschrijven:
“Ik beweeg met mijn voet langs de punt van de salontafel. Ik stel me de vormen die in de lucht ontstaan als een ruimte voor. Als een kelder om precies te zijn. Een kelder met in de hoek een trap naar beneden -wat in feite betekent dat het geen kelder kan zijn, maar goed- Ik daal de trap af die breed en natgeregend is. Ik kijk naar boven, het plafond is open. Maanlicht beschijnt de vloer. Helemaal onderaan de trap vind ik een ronde houten deur. De deur beweegt een beetje, alsof hij ademt. Ik open de deur en word overspoeld door muziek, warm licht en rook vol dansende mensen. Alles is van licht hout, ik waan me in de kombuis van een schip. De mensen zien me niet. Ik kijk naar de vloer. Zie eerst zijn schoen. Een grote zwart gelakte schoen die op de maat van de drums op en neer beweegt. Dan komt de broekspijp van een donkere herenpanthalon met plooien. Daarboven een dikke buik geperst in een wit overhemd met een donkerbruin tweed jasje er overheen, tot slot een vettige kin, glimmende wangen en stralende  kinderogen in een oudemannengezicht. Het is Allen. Allen Toussaint.
Mijn voet heeft me via de salontafel de muziek in geleid.”