Tag: Corona

Balkon Beweging in de schijnwerpers

25 juni, 2020

Toen Corona Nederland binnen kwam vallen, bundelden productiehuis De Nieuwe Oost, Jows Muzikale Dienstverlening, het Kunstcircuit Deventer en een flink aantal Deventer zorginstellingen hun krachten om ouderen in de moeilijke tijd een muzikaal hart onder de riem te kunnen steken. Zo ontstond de Balkon Beweging, een tour van diverse Deventer artiesten waaronder ondergetekende, die langs de Deventer zorginstellingen trekt om hen op veilige afstand van troost in de vorm van muziek en verhalen te voorzien. Onlangs vond alweer het 100e optreden plaats en al zijn de maatregelen inmiddels aan het versoepelen, er blijkt nog altijd behoefte aan onze optredens. Mijn mooiste herinnering tot nu toe is mijn optreden op het dak van de bus van Jos. Ik stond veilig hoog en dichtbij, oog in oog met de ouderen in hun gezamenlijke tuin en achter de ramen van hun kamers terwijl enorme wolken overtrokken. ‘Normaliter sta ik in het theater en ik kan u verzekeren dat het plafond daar niet zo spectaculair is als hier.’, zei ik, terwijl ik hoopte dat de regen uit zou blijven. De optredens met de Balkon Beweging zijn voor mij evengoed een troost (geweest). Met dank aan de Balkon Beweging kon ik me, terwijl van alles stil viel, ergens nuttig voelen, verhalen vertellen, liedjes uit mijn voorstelling delen, nieuw werk proberen, verbinding met publiek ervaren en het gevoel hebben dat er iets onveranderlijk bleef. Het was ontzettend mooi om te zien hoe welkom we zijn bij de bewoners, die af en toe bloemen naar beneden takelen met zelfgebouwde takelsystemen. Balkon Beweging, bedankt!

Tags: , , , ,

Het nieuwe normaal

11 april, 2020

Onwerkelijk is het nieuwe normaal. Vannacht droomde ik dat mijn bovenburen op een tijger pasten die via een gat in mijn plafond naar me toe kwam. Er was ook een stellagekast vol babyhoofdjes die men gebruikte om mee te bowlen. Vaak zie ik vissen voor me die vanuit het water naar adem happen. Dan krijg ik het plaatsvervangend benauwd. Ik vind veel dode dieren als ik wandel of fiets en zie vaker dan vroeger de sterrenhemel. Vandaag zocht ik de zon en het water en leerde ik van een vriend op mijn handen te staan. We aten Ikan Pepes van King in het gras. Toen ik ging plassen in het riet zag ik precies het soort vis van mijn dromen. Roerloos. Elders. Zondag wordt mijn neefje zes. Ik zou hem graag in mijn armen sluiten. Dinsdag wordt mijn oma 90. We zullen zwaaien door het glas. Alles wordt gescheiden en loopt in elkaar over. Soms vraag ik me af wanneer ik wakker word.

Tags: , ,

Koortsdroom zonder koorts

21 maart, 2020

Vannacht droomde ik dat ik in een oud, wit landhuis was met roze en okergele gordijnen. In de hoek van elke ruimte lagen verkoolde balken en ik haalde de zolen van mijn schoenen open aan spijkers op de vloer. Ik ging naar buiten waar het donker was. Er kwam een auto aan. Er zaten vijf mannen met bivakmutsen in. Ik schrok en besefte hoe kwetsbaar mijn positie was. Een van de mannen deed zijn muts af en gaf me een vette knipoog. Het bleek een goede vriend. ‘Wij zijn op weg naar de goede zaak en wilden alleen even groeten.’ Met piepende banden scheurden ze weg. Toen werd ik wakker. Badend in het zweet en vol gedachtes en gedicht ideeën die ik haastig insprak in mijn telefoon terwijl ik dacht: ‘Dit is het, fuck, ik heb het, het is begonnen, zo voelt het dus, een hand op je borst die je het matras in duwt.’ Ik stond op, nam een vitamine c tablet en nam mijn temperatuur op. 36,7.

Tags: , ,

Normaliter

19 maart, 2020

Als alles normaal was geweest, was mijn voorstelling Muntjes duiken tussen haaien in LUX Nijmegen nu net een kwartiertje bezig. Dan was ik vanmorgen al met een auto vol instrumenten, decor en Elise van der Linden richting Nijmegen vertrokken. Had ik het doodnormaal gevonden om mijn team, vrienden en bekenden na afloop een dikke knuffel te geven. Nu is het al vervreemdend om vakantiefoto’s terug te kijken. ‘Wat staan we allemaal dicht op elkaar!’. Gek hoe snel een isolement went. Gek hoe snel tussen nu en ‘de realiteit’ zoals ik die altijd heb ervaren een scheiding is aangebracht. Nu er van alles weg is gevallen begin ik mijn dag steevast met fietsen. Zo hard en zo ver mogelijk. Met een boog om passanten heen. Langs weilanden met glanzend gras en dooie grond, langs hoge bomen die er eerder waren dan ik, langs huizen met dichte gordijnen, langs paarden, stil in de wei, langs het water en de dijk, langs een ooievaar op de lantaarnpaal, langs margrietjes.. Eenmaal thuis schrijf ik op wat ik zag. ‘s Avonds bel ik mijn familieleden en noteer ik wat ik die dag heb gedaan. Bedenk ik wat ik de dag erna wil doen. Hoe ik van betekenis kan zijn. Droom ik voorzichtig van ooit. De ondergelopen weg die ik trof verbeeldt wel het gevoel. Tijd om onszelf opnieuw uit te vinden. Ieder voor zich en samen.

Tags: , , ,